Zo verwelkomde Joke Van Leeuwen ons als stadsdichter van Antwerpen:
En Schoon Volk is het voorlopig einde annex middelpunt:
Met 9 gedichten lang geweldige beeldvorming door Bob Takes.
Month: December 2008
Het leven gelezen (van Pi)
Wat een prachtig lees-boek, dit prijsbeest van de Canadese schrijver Yann Martel. Al die jaren (sinds de Man Booker prize 2002) riep het me, prikkelde me, kietelde mijn nieuwsgierigheid te kunnen weten hoe een boek, wat een verhaal kan zijn over niet meer dan de overleving van een jongen en een (Bengaalse) tijger, een bevreemdend samen-leven op een verloren zee, verloren op een zee, op weg naar redding?
De start kan nauwelijks sterker, met het autobiografische dwaalspoor dat vloeiend doorloopt naar de roman. Waar eindigt-begint het ene-andere?
Daarna voelde het wat onwennig, de voorafgang aan de reis, de geboorte van een multireligieuze jongeman (pathetisch èn hilarisch), verhalen van een dierentuin, de basis voor het blijvende mengsel van godsdienst en biologie (guru vs. leraar), de gewording van een zwembad naar een wiskundig getal. Maar je begrijpt, daar begint het, Het Leven Van Pi. En, alhoewel ik er nooit was, voelt het als het echte India. En zelfs als dat niet zo is, bewijst dat niet des te meer de kracht van een goed… verhaal?
Kan dat de essentie van een boek zijn? Hoe het verhaal erin waar kan zijn, of ook weer niet. Realiteit kan zijn, meer dan realiteit, boven de realiteit staan, de realiteit degradeert tot eeuwig saaie alledaagsheid?
En dan, éénmaal op zee, alleen, met de dieren, met een dier, wow, daar gaat het verhaal met je aan de haal. De zee in geuren en kleuren, storm, wind en water, het overleven in geuren en kleuren -ook wel volgens het boekje-, de gedwongen transformatie van een vegetariër. Schitterend gebracht, verhaald, in voortdurend wisselend perspectief. Wie redt in godsnaam toch een tijger uit het water? Een dodelijk monster van 200kg, allesbehalve vegetariër… Om te overleven misschien?
Mij rest, na een beklijvend boek, nog de vraag of de schrijver misschien de enige, echte tijger is? Het schrijven van een boek als een overlevingsstrijd (tegen de eenzaamheid en andere waterelementen)? Een overwinning op de autobiografische alledaagsheid?
Geloof vooral wat je zelf wil!
Intimacy under a Hundred Million Suns
Snow Patrol‘s new album, A Hundred Million Suns, shows all of the strengths of these great musicmen. (a) It has the overall, familiar SP sense of intimacy, (b) with still some great, vintage radio hit songs and (c) above all a silent, but clear artistic evolution towards a broader spectrum in the closing 15 minutes, three-part song The Lightning Strike.
I had to play it loud however to really feel the album, to get all the enlightening background sounds and effects, the intimate detail voices and the acoustic guitars gently embracing the electrical riffs.
Maybe, just maybe, it misses a song like Run, that still gets me in tears. Although e.g. Lifeboats certainly also gets to me. And of course, a duet of the upmost emotional tension with a great female singer like Martha Wainwright cannot be repeated.
The connection with Bloc Party‘s newest pearl is not only the element of Intimacy but also the producer: Jacknife Lee. And, not to forget, the fact that both records are brilliant (like >100.000.000 suns). So far for the similarities between the 2 works of recording.
Bloc Party has not just explored new electronic horizons. They’ve seemlessly integrated it into their already distinct songs and sound. Looping, sampling, repetitive voices sound as if they’ve always been there. I love it, but I still have a slight preference for the more rock oriented Weekend In The City.
De levende Eva
Mijn lof voor Eva De Roovere in De Nieuwe Eva omvatte de ‘bijzondere instrumentaties, klanken en arrangementen‘, de ‘presence en de looks‘, de ‘fantastige‘ muziek.
Nu hebben we ze ook levend (met band) kunnen bewonderen in De Maagd. En ik kan al dat goeds alleen maar dubbel-en-dik beamen. De multi-begaafde band was geweldig, de arrangementen helemaal op maat van een levend optreden, de gevraagde mee-zang werd met plezier geleverd en de reacties van het publiek waren navenant enthousiast. En niet te vergeten, buiten de presence en de stem mag mevrouw’s muzikale begaafdheid voor instrumenten niet over het hoofd gezien worden.
De CD’s moesten we niet meer aanschaffen. Maar het was wel leuk Eva na het optreden even in levende lijve te kunnen complimenteren. En dolgelukkig gemaakt te worden met een ‘propere’ tekst op een kaartje in plaats van op een CD-hoesje.
Dus, Eva, dank je voor de fijne avond en je innemende prestatie.
We hebben ook je vraag om steun aan Senegal beantwoord en op iTunes je lied 13 gekocht. Het kaartje bij de CD was er… onopgemerkt.
Allé hop nu, verder op weg in de (welverdiende) verovering van de Lage Landen.
